سلامت نیوز: زخم گوارشی یا اولسر پپتیک برای قرن ها همراه بشر بوده است و آنهم با یک علت نامعلوم. با این حال امروزه عامل این زخم به عنوان باکتری هلیکوباکتر پیلوری شناخته شده است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از آوای سلامت، معده یکی از در معرض خطرترین اعضای بدن برای رشد یک میکروب است و هلیکوباکتر پیلوری تنها باکتری است که می‌تواند در معده زنده بماند و رشد کند.
چه کسانی در معرض خطرند؟
بر اساس بهترین تخمین ها حدود نیمی از جمعیت جهان با هلیکوباکتر پیلوری آلوده هستند و این شیوع آن را شایع ترین عفونت باکتریایی در انسان ها می سازد.
عفونت با هلیکوباکتر پیلوری بیش از همه در مناطقی شایع است که ازدحام جمعیت، بهداشت نامناسب و عدم رعایت کافی نظافت وجود داشته باشند.
در کشورهای رو به توسعه شیوع عفونت با این باکتری به 80 درصد می رسد. میزان عفونت با این باکتری در یک کشور بر حسب سن و وضعیت اجتماعی- اقتصادی متفاوت است.
هلیکوباکتر پیلوری بر خلاف باکتری های استرپتوکوک و استافیلوکوک که روی پوست یا در گلو قرار دارند، بدون اینکه التهابی ایجاد کند، همیشه باعث التهاب می شود، و در این مورد التهاب معده یا گاستریت به وجود می آید.
گرچه هر کسی که هلیکوباکتر پیلوری را داشته باشد، دست کم درجاتی از گاستریت را دارد، اکثریت عمده این افراد بدون علامت هستند و حالشان خوب باقی می ماند.
سیگار کشیدن خطر زخم های گوارشی و سرطان های مربوط به هلیکوباکتر پیلوری را افزایش می دهد، و همچنین درمان آنتی بیوتیکی این عفونت را مشکل تر می‌کند.
تشخیص: آسان‌ترین راه تشخیص هلیکوباکتر پیلوری انجام یک آزمایش خونی است که می تواند پادتن‌ها یا آنتی بادی هایی را شناسایی کند که در پاسخ به عفونت تشکیل می شوند.
آزمایش های غیرتهاجمی دیگری هم در دسترس است که به پزشکان امکان می دهد که عفونت فعال با هلیکوباکتر پیلوری را تشخیص دهند و با دقت بسیار معالجه بیماری را ارزیابی کنند.
عوامل ایجاد زخم های گوارشی
تنها سه علت ثابت‌شده برای زخم گوارشی وجود دارد. شایع ترین علت هلیکوباکتر پیلوری است. یک علت بسیار نادر دیگر گاسترینوم است: تومورهای اثنی عشر یا دوازدهه که با تولید هورمونی به نام گاسترین ترشح بیش از حد اسید معده و ایجاد زخم را باعث می شوند .یک علت بسیار شایع دیگر مصرف قرص‌های ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند آسپیرین، ایبوپروفن، ناپروکسن و ... است. تقریبا همه زخم هایی که بوسیله هلیکوباکتر پیلوری ایجاد نمی شوند، ناشی از این گروه داروها است.
درمان: وقتی صحبت عفونت می شود، همه به یاد آنتی‌بیوتیک می افتند. این شیوه برای بسیاری از باکتری ها موثر است اما نه برای هلیکوباکتر پیلوری، که توانایی غریبی برای مقاوم شدن به آنتی بیوتیک ها دارد.
خوشبختانه پزشکان می توانند با استفاده از درمان ترکیبی آنتی بیوتیک بر این مشکل فائق آیند.
بسیاری از برنامه های درمانی در دسترس هستند؛ در همه آنها ترکیبی از دست کم دو آنتی بیوتیک به علاوه یک یا داروی خنثی کننده اسید به کار می رود.
منبع: www.medicinenet.com
نظر شما